De twee architecten hebben zich ertoe verbonden om heel duidelijk te laten zien wat er in een gebouw bestaat en wat er nieuw is. "Ik ben enthousiast over de vreemdelingschap waaraan ik wordt blootgesteld wanneer ik een oud gebouw tegenkom. Ik kan niet gewoon iets ontwerpen. Het huis geeft me een kader, verandert van mening in de loop van de bouwontwikkelingen, brengt schatten en onwegzaamheden aan het licht – daar werk ik dan het liefst mee", zegt Nicola Petereit. In een van de voormalige schilderswerkplaatsen liggen centimeters dikke verflagen op de muren en talloze verfsporen op de vloer. Decennialang werden hier kwasten uitgeslagen en rollen uitgerold. Voor de architecten ontstonden immens esthetische en ideaal waardevolle overblijfselen, die volgens hen bijzonder goed te behouden zijn. Zo bleef alles ruw, met zichtbare sporen, alles nieuw werd glad, hoekig, vlak en minimalistisch.